بازی و وسوسه شیطان / شرح مناجات تائبین / جلسه چهارم
به نقل از زهرى
إنّ اُناسا من أصحابِ رسولِ اللّه (صلى‌الله‌علیه‌و‌آله) أتَوا رسولَ اللّه ِ فَقالوا لرَسولِ اللّه ِ(صلى‌الله‌علیه‌و‌آله): أ رأیتَ شیئا نَجِدُها فی صُدورِنا وسوسه الشَّیطانِ ، لَأن یَقعَ أحَدُنا مِن الثُّرَیّا أحَبُّ إلَیهِ مِن أن یَتَکلَّمَ بِها ! فقالَ رسولُ اللّه(صلى‌الله‌علیه‌و‌آله): أ قَد وَجَدتُم ذلکَ ؟ قالوا : نَعَم ، قالَ : ذلکَ صَریحُ الإیمانِ . إنَّ الشَّیطانَ یُریدُ العَبدَ فیما دُونَ ذلکَ ، فإذا عُصِمَ العَبدُ مِنهُ وقَعَ فیما هُنالِکَ
عدّه اى از اصحاب خدمت پیامبر خدا (صلى‌الله‌علیه‌و‌آله) آمدند و عرض کردند : [گاهى اوقات ] در سینه‌هاى خود وسوسه شیطان مى‌یابیم که اگر هر یک از ما از ستاره ثریّا سقوط کند، برایش خوشتر از آن است که آن وسوسه ذهنى را به زبان آورد. حضرت فرمود: آیا براستى چنین احساسى (ترس از اظهار آن) مى‌یابید؟
عرض کردند: آرى. حضرت فرمود: این ایمان ناب است. شیطان در بالاتر از این چیزها قصد [منحرف ساختن] بنده مى‌کند و هرگاه بنده از [خطر] او مصون ماند، با این گونه وسوسه‌ها به سراغ او مى‌آید.
کنز العمّال