امام سجاد(علیه‌السلام)
«در پرتو وجود ماست که خداوند آسمان را از فروپاشی ـ جز به اذن او ـ نگه می دارد به واسطه ماست که خداوند باران نازل می کند و رحمت خود را می گستراند و برکات و نعمت‌های زمین را بیرون می‌آورد و اگر آن کس از ما که در زمین است نبود، زمین اهل خود را فرو می‌برد»(۱)
در حقیقت هر چند که توجّه و توسّل به مقام ولایت اهل بیت(علیهم‌السلام) مخصوصاً اباعبدالله الحسین(علیه‌لسلام) به هر مقداری و برای هر حاجتی هم که شده کمال‌زاست، ولی شروع معرفت حقیقی به ائمه اطهار(علیهم‌السلام) وقتی رقم خواهد خورد که نیاز معنوی و دائمی ما به ولایت ائمه اطهار(علیهم‌السلام) از فطرت شکوفا شود و از حالت شدت و ضعف خارج شود؛ به عبارت دیگر اینگونه نباشد که وقتی حاجتی داشتیم شوق توسّل پیدا کنیم و وقتی که حاجت گرفتیم از شوق بیافتیم.
۱-محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، تهران، المکتبه الاسلامیه ، ۱۳۹۳ ه ق ج ۵۲ ص ۹۲
ممکن است شما دوست داشته باشید
