خشنودی به حکمت و رضای الهی

پیامبر اکرم(صلى‌ا‏لله‏‌علیه‌و‌‏آله)

مِن سَعادَهِ ابنِ آدَمَ اسْتِخارَهُ اللّه‏ِ و رِضاهُ بِما قَضَى اللّه‏ُ و مِن شِقْوَهِ ابن آدَمَ تَرکُهُ اسْتِخارَهَ اللّه‏ِ و سَخَطُهُ بِما قَضَى اللّه‏ُ(۱)

از خوشبختى انسان درخواست خیر از خداوند و خشنودى به خواست اوست و از بدبختى انسان است که از خدا درخواست خیر نکند و به خواست او ناخشنود باشد.

رضا یعنی خوشنودی بنده از حق تعالی و اراده او و مقدرات او(۲)مقام رضا مقامی والا و بلند است که برای رسیدن به آن باید بسیار تلاش کرد و زحمت کشید. رضا یعنی انسان با زبان و در دل، از مقدرات الهی راضی بوده و هیچ گله و شکایتی نداشته باشد. کسی که راضی به رضای حق است، نسبت به تک تک احکامی که خداوند تعالی در قرآن عزیزش فرموده، از ته دل راضی است، لذا تلاش می کند تا در عمل نیز عامل به احکام الهی باشد.

شخصی که به مقام رضا رسیده شعارش اینست که:
به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست (۳)

امام خمینی (رحمه الله علیه)می فرمایند: کسی که – نعوذ بالله – به یکی از احکام اسلامی در باطن قلب اعتراضی دارد, یا کدورتی از یکی از احکام اسلامی در دل دارد یا بخواهد که یکی از احکام غیر از این که هست باشد, یا بگوید که کاش این حکم کذایی این طور بود نه آن طور, این راضی به دین اسلام نیست و نتواند این دعوای کاذب را بکند (۴)

امام صادق (علیه السلام) می فرمایند: خداوند تعالی فرموده است:« بنده مومنم را به کاری نمی گیرم مگر آنکه آنرا برای او خیر قرار می دهم, پس او باید به قضای من راضی باشد و برای بلای من صبر کند و نعمتهای مرا شکر گوید (۵)

لذا کسی که قصد کرده به مقام رضای الهی برسد در دل از مقدرات الهی راضی است و تمام تلاش خویش را بکار می گیرد تا اعمال و رفتار و گفتار خویش را نیز برای رضای خدا انجام دهد؛ یعنی نیت خویش را برای هر کاری, رضای پروردگار خویش قرار می دهد.

در هر کاری ابتدا می اندیشد؛ آیا خالق یکتا راضی به انجام آن کار هست؟ سپس انجام می دهد. اگر احساس کند که معبودش راضی نمی باشد, آن کار را ترک می کند.

۱-تحف العقول ص۵۵

۲-جنود عقل و جهل ،ص۱۶۱

۳-سعدی شیرازی ، ص ۵۶۴

۴-جنود عقل و جهل ، ص۱۶۷

۵-اصول کافی، ج۲ ،ح ۶

ایثار و از خودگذشتگی

صفحه اطلاع رسانی مقام معظم رهبری