محمد جواد حکیمی تهرانی

اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مُحِبّاً لِأَوْلِیَائِکَ وَ مُعَادِیاً لِأَعْدَائِکَ«_(۱)
«خدایا، در این (ماه رمضان)مرا محب اولیا و دشمن دشمنان خود قرار بده«

اساس دینداری محبّت است و اگر

رسول‌اکرم_{(صلی‌الله‌علیه‌و‌اله)}

فرزندم حسین علیه السلام در سرزمین کربلا غریبانه، تنها و

طبق نقلی سومین نصیحت‌گری که برای نصیحت خدمت امام حسین_{(علیه‌السلام)} شرفیاب شد، ابوبکر حارث نواده عبدالمطلب بود. وی چنین گفت:

امام سجاد_{(علیه‌السلام)}
«در پرتو وجود ماست که خداوند آسمان را از فروپاشی ـ جز به اذن او ـ نگه می دارد به واسطه ماست که خداوند باران نازل می کند و رحمت خود را می گستراند و برکات و نعمت‌های زمین را بیرون می‌آورد و اگر آن کس از ما که در زمین است نبود، زمین اهل خود را فرو می‌برد»₍₁₎

هر چند که توجّه و توسّل به مقام ولایت اهل بیت_{(علیهم‌السلام)}

ولایت اهل بیت_{(علیهم‌السلام)} در دین یک مسیر است به سوی خداوند و قبول ولایت اهل‌بیت_{(علیهم السلام)} نیز